اگر فریاد تان را بلند نمیتوانید،ناله نکنید !

هموطن عزیز وهمراه ګرامی !

وقتی برای تحقق اهداف والای انسانی ، فریادهای تان را بلند نموده نمیتوانید وابراز خشم ومخالفت با ستمګران ووضع ناګوار موجود، درتوان تان(!) نیست ، ناله نکنید،زجه نکشیدوبه جای زاری وعذر دربرابر ظالمان وجابران، اقلاء سکوت نمایید وخاموش باشید.
!
دراین مورد گفته اند که:

اظهار عجز نزد ستم پیشه ابلهیست -- اشک کباب باعث طغیان آتش است !

آیا ، قرنها ناله ، عذر وزای مظلومان وخم شدن درپای ستمگران ،دژخیمان وفریبکاران، کدام حاصلی را به بار آورده است ؟ ودردی از دردها ورنجهای بیکران توده های خلق را کم کرده است؟ ویااینکه برعکس آتش ظلم بیدادگران وغارتگران را شعله ور تر ساخته وباعث بدبختیها وعذابهای متعدد وحتی علاج ناپذیر اجتماعی وسیاسی درجامعهء ما گردیده است .؟!

آیا، نباید به این نتیجه وقناعت برسیم که ما،مامحکوم به نوعی از زنده گی کردن هستیم ، تا شاهد مرگ ونابودی آرزوهای برحق وانسانی خود باشیم .؟

من شخصا ء ناامید نمیشوم واعتقاد دارم که از طریق آگاهی بخشیدن به زحمتکشان ونسل ترقیحواه ،عدالت طلب وخواهان دموکراسی وشایسته سالاری ، که جدیداء در وطن بلاکشیده وزخمی ما،عرض اندام کرده وتا کنون اکثراء غیر سیاسی وغیر تشکیلاتی باقی مانده اند، از یکسو وتاءمین وحدت صادقانه ، دموکراتیک، داوطلبانه ووسیع الشمول رفقا واتحاد همه تحول پسندان ونیروهای خواهان تغییر سالم ومفید ، بر نا امیدیها ودشواریهای متعدد کنونی فایق آمد وبه امیدها وباورهای خشکیده شده ء مردم ورفقا ،جان تازه بخشید.

این ،فصل جدید مبارزه وتلاش را باید هرچه زودتر آغاز کنیم وبرای تحقق اهداف بزرگ انسانی ووطن شمول مان،باییست بر انواع دشواری ها وموانع موجود(...) که درسرراه ما قرار دارند، غلبه حاصل نماییم.

بادرود های گرم: جلیل پرشور/ شهر پلخمری
8/3/1389