نوت:

این نوشته درماه عقرب سال 1384 نشر شده بود. برای آنکه به تهمتگران چادر پوش تفهیم گردد که آرمانها واهداف وحدت طلبان ومنتقدین نابسامانیهای دیروز وامروز فعالیت های سیاسی وتشکیلاتی ما ، امروز مطرح نگردیده وسابقه دارد ، این نوشته ی سابقه را دوباره نشر کردم.

جلسه ی محدود، بااهدافی بزرگ در

شهر یوتوبوری( گوتنبرگ) سویدن !

جلیل پرشور






مدتهاست که ياران و همرزمان قديم ما ، خاصتاء بعد از سقوط حاکميت حزب دموکراتيک خلق « وطن » و متحدين آن ، به گروهها و شاخه های متعدد تقسيم گرديده اند.
مشکلات ناشی از بی وطنی و مهاجرت از يکسو ووضع آشفته و نامعلوم وطن که در نتيجهً فعال بودن نيروهای سياه ارتجاعی ، دشمنان دموکراسی ، آزادی و خوشبختی مردم ما که از حمايت بيدريغ دشمنان خارجی افغانستان برخوردارندو به بی ثبانی بيشتر کشانيده ميشود از سوی دیگر، نه تنها برای هم وطنان ما در داخل افغانستان بلکه برای مهاجرين افغانستان درهرجایی که هستند مشکل آفرين گرديده است.

هواداران حاکميت قبلی پيوسته از همديگر می پرسند که چطور و چه سان آن نيروهای عظيم و مقاوم ،آن لشکر بزرگ تشکيلاتی ، سازمانی و اتحاديه وی، از هم فروپاشيد و تا کنون که 13 سال از آن تاريخ عقب گرد وسیاه که خود سرآغاز فصل نسل کشی ، جاری شدن خون ، ويرانگری ، چور و غارت اموال دولتی و شخصی ، اعدام های خودسرانه، شکنجه، آزار واهانت دسته جمعی گروه های وسیع مردم ما ، ترور و اعدام بعضی رهبران و مسئولين سابقه بشکل وحشيانه و حتی بدار آويختن راديو ، کمره ، فلم ، حرام دانستن موسيقی ، کتاب ، شعر و انواع نوشابه ها و خوراکه ها بشمول ترشی و آچار تحت نام دين ، ما نتوانستيم بخود آييم و مسئوليت ها ووجايب ملی ، سياسی واخلاقی خود را در قبال اوضاع پيش آمدهء قبلی و فعلی بطور سالم و لازم درک و انجام دهيم.

ما درحاليکه نتوانستيم از وضع جديد به نفع آرمانهای ترقيخواهانه ، وطنپرستانه و دموکراتيک استفاده نماييم ، برعکس با سهل ا نگاری ، بيکار ه گی ، امروز و فردا گويی های بيمورد ، بی اتفاقی و بجان هم افتادن ها ، بزرگترين نيروی با لفعل را به بالقوه و بالاخره به بی تفاوت تبديل کرديم و هنوز همان آش است و همان کاسه. !

اين درست است که آمدن گروهای ساخت پاکستان در قدرت با مصارف هنگفت مالی خرپولان عرب و قاتلان حرفوی و بي رحم تازی ، پاکستانی ، کشميری و قفقازی ، با حمايت وسيع تخنيکی استخباراتی مالی و سياسی پيشوايان رهبری کنونی مبارزه عليه تروريزم و همدستی تمامی حلقات سلفی ، شئونيست و افراطيون مذهبی پاکستانی و ايرانی صورت گرفت، و عوامل اجیر داخلی آگاه و حرفوی اخوانيت افراطی ، يکتعداد مردم شريف و خوشباورما را فريب داده ودرزيرتاثير فتواهای غير شرعی خارجی و داخلی کاملاء سیاسی ولی در لباس دین با بعضی از حلقات روحانی و مذهبی هميشه دشمن با تحول و دموکراسی، استفاده های ناجايز ووسيع نمودند.( دراينمورد بحث جداگانه خواهیم داشت ) .

دشمنی با نهضت امانی بزرگترين شاهد مدعا است که فارغان مدرسه های ديوبند نقش کليدی را در آن ایفا کردند. اکنون بعد از 13 سال ما نه تنها گام های اساسی ، ضروری و عملی را برای تصحيح اشتباهات ، کمبود ها ، بی تفاوتی ها و بی کفايتی های مان در قبال آن حوادث دلخراش و فاجعه بار نگذاشته و زمينهً اتحاد ووحدت واقعی ، طبيعی ، داوطلبانه و دموکراتيک بين همرزمان ، فريکسيونها و گروههای متعدد تشکيلاتی سابقه و جديد خود را مساعد نساختيم ، بلکه به آن اختلافاتات ذوقی وسلیقه یی ، بيشتر دامن زديم ، عليه همديگر تهمت و افترا بکار برديم . يکعده از قلم بدستان ما به اهانت و ناسزاگويی عليه نخبه گان «واقعا ً مبارز» گروههای رقيب ولی رفيق مبادرت ورزيدند و تحسين های تيلفونی را از اين و آن دريافت داشتند در حاليکه هزاران همفکر و همسنگر شان ازاين اعمال غيرمسئولانه آنها متاثر و منزجر شدند.

اين عملکردهای منفی و بی تفاوتی های طولانی ، تعداد زيادی از رفقای فداکار، مبارز و با تقوا را مايوس و نااميد ساخته و هر کدام در ضمن فرورفتن در اعماق تفکر ، چورت و فکر به امراض خطرناک روانی و عصبی مبتلا شده اند .ما انتظار طولانی کشيديم و در فکر جمع و جور شدن امور از هم پاشيدهً ما هيچ فکری صورت نگرفت ، شاید اعتقاد وجود داشت که معجزه وار ازاين بحران و حتی فاجعه نجات پيدا خواهيم کرد و آن معجزه و اقدام می تواند روح تازه ای برکالبد يخ زدهً جامعه ، مردم وخود ما بدمد، ولی بعد آن همه صبر ، اميد و انتظار به اين نتيجه رسيديم که انتظار بيشتر عمليست بيهوده و عبث، هدر دادن قوت ، توان و زمان . پس بايد هرکدام ما دست بکار شويم، در اميد ناجی نشستن در باتلاق باقی ماندن است و بس .بايد وصد بار بايد نيروی اساسی رزمندگان وسپاهيان مردم ،خود تصميم بگيرند ، هرگز تشکيلات مردمی و دموکراتيک تحفه داده نمی شود بلکه ساخته می شود و بايدوباید از طریق مشوره های پیگیر وهدفمند، برخورد های کاملاء رفیقانه ،کارا ، دموکراتیک،وحرمت بنظریات ونقاط نظر سود مند همه سپا هیان وفرزندا ن صادق وطن، ستون اساسی سا ختار های تشکیلاتی و تدوین اهداف مرامی وسیاسی عمده و ساير امور آن بصورت اکیداء دموکراتیک ودور از اعمال نفوذ ودست بازی، بوسيلهً آنانی ساخته شود که هميشه در خط اول فداکاری و ايثار قرارداشتند ودارند.

ما در ارتباط این مسایل و موارد که یکی از وظایف اساسی واولویتهای کاری مارا باید تشکیل بدهد وسایر پرابلم ها و مشکلات عديدهً مردم و نيروهای ترقيخواه و وطنپرست افغانستان عمیقاء میاندیشیم واحساس مسوولست میکنیم. لذا ، دراين بحث ، پيرامون تنظيم ها و احزابی که تحت نام اسلام وطن را خراب و کابل را به ويرانه تبديل ساختند و همه دار و ندار وطن را در بازارهای پاکستانی و قسماء ايرانی ليلام کردند و اکنون گاهی حليف و گاهی حريف دولت فعلی می شوند و حتی تحمل تطبيق موازين و اهداف دموکراسی حکومتی ووعده داده شده بوسيلهً خود شانرا ندارند و با چنگ و دندا ن و اسلحه و حتی بازهم با سلاح دين، تفنگ و مذهب عليه مظاهر دموکراسی و تمدن می جنگند و يکعده بقول خود شان هنوز در حالت جهاد (!) قراردارند چيزی نمی گوييم زيرا اکثريت قاطع مردم ما و حتی جهانيان ميدانندکه .

آنهائيکه با پيراهن و تنبان ، واسکت و چپلک پاکستانی و کلاه بوريايی غرض تسليم شدن قدرت به کابل فرستاده شدند ، برخلاف تبليغات طولانی درمسجد و منبر و مجا لس در مورد((( عدل اسلامی ، تقوای اسلامی ، اخلاق اسلامی ورحم و مروت و شفقت اسلامی و اينکه دنيا از آن کفار و آخرت از آن مسلمانان است ، متاع و مال دنيا حرام است ، تجمل و زندگی مرفه ، قصر و خانه های مجلل انسان را از خداوند دور ميکند ، خانهً دنيا بدرد نمی خورد ، بايد خانهً آخرت را ساخت ، زنان هرگز حقوق مساوی با مردان را ندارند ، سرلچی و لباس عصری سرپيچی از سنت پيغمبرخدا است))) و صدها تبليغ شخصی و غرض آلود سياسی ديگر بنام اسلام، اکنون ستون فقرات بازار اقتصادی ، تجارتی و مالکيت شخصی را تصاحب کرده و معلوم می شود برخلاف عقيدهً قبلی شان حالا خانهً آخرت را در دنيا آباد می کنند و تعميرهای بلند منزل و قصرهای افسانوی می سازند که خشت خشت آن از خون مردم و از لقمهً دهن هر بيوه زن و هريتيم و بينوای وطن است.

آن تارکان ديروز دنيا ، آن خرقه پوشان نعلين بپا ،امروز صدها مارکيت ، سرای ، تجارتخانه ، شرکت های وارداتی و صادراتی در داخل و خارج داشته و بازار بورس کابل را کنترول ميکنند. آنهائيکه تا ديروز به نفع فطر روزه ، ذکات و اسقاط و خيرات بخاطر پيداکردن لقمه نانی بيشتر به نفع خودشان تبليغ ميکردند ، اکنون چرا خود از سرمايهًً هزاران مليون دالری خود که همه مال دزدی و چپاول است ومتعلق بمردم ما، برای ملت فقير ، مظلوم و شريف وطن زکات نميدهند و حتی ماليهء حکومتی را پرداخت نمی کنند؟.

آنهائي که در طول دونيم دههء گذشته، کشت و قاچاق مواد مخدر را اداره ميکردند و کمپنی های بزرگ و مشاورين خارجی حتی از کشورهایی که مبارزه عليه تروريزم و مواد مخدر را در اولويت های کاری خود قرار داده اند در پهلوی آنها بوده اند.
آن تفگنداران بی رحمی که از اسلام فقط يک نام را می فهمند وبس ، صدها زن و مرد تحصيل يافتهء حزبی ، غير حزبی و حتی ضد حزبی ما را بجرم داشتن لباس عصری و سرووضع منظم و پاک ، بخاطر تراشیدن ریش،ویا در سر نداشتن چادرو حجاب گویا اسلامی، در پاتک ها و داخل شهرها اختطاف ، ترور و خودسرانه محاکمه (!) و اعدام کردند،اکنون يا با ريش های تراشيده ، نيمه تراشيده ویا کوتاه شده ، با دريشی های قيمتی خارجی برتن و نکتايی های ابريشمين که قبلاء از طرف خود شان مظهر کفر قيمت داده شده بود درگردن (بعلامت قبول صليب !)، در سرميز مذاکره و صرف طعام ، طعامی که قبلا آنها حتی در خواب هم نمی ديدند ، با امريکايی ها و اروپايی ها شانه به شانه می نشينند و برای تقسيم قدرت با مقامات خارجی و دولتی چانه می زنند و عده ی آماده میشوند که حزب واحد جهادی را پايه گذاری کنند و تمامی افراطيون و بنيا دگراها را دور خود جمع نمایند، زيرا به عقيدهً آنها اسلاميکه آنها می خواهند تا هنوز پيروز نشده است.

آنهائيکه با پول و مصارف مالی ارتجاع عرب و متاسفانه حمايت بيدريغ سياسی و نظامی جهان متمدن و دموکراسی(!) از قلمرو پاکستان بحيث تختهء خيز تجاوز استفاده کردند و هزاران بنياد گرا و تروريست را از گوشه و کنار جهان با خود داخل وطن ما آوردند ، از دانش و فهم تخريبی آنها استفاده کردند و تعداد زيادی را خود تعليم داده وبه وطن ما صادر نمودند، اکنون خود را متحد ضد تروريزم با امريکا و اروپا جا می زنند ، در وطن ما مثلی است که ميگويند: (( بگير که نگيريت)) .

کدام تنظيم می تواند ادعا کند که د سته جات مختلفهء بنيادگرايان خارجی در صفوف آنها تربيه داده نشده و يا آنها را تربيه نداده ويا غرض قتل و کشتار و تخريب آنها را مجبور ووادار نساخته و یا تشويق نکرده است .

سوال دراينجاست که اگر آنچه نبرد عليه بنيادگرايی و تروريزم نا میده میشودو مشروعيت بين المللی پيدا کرده است، در افغانستان بايد بيشتر بوسيلهً نیروهاب دموکراتیک مورد حمايت قرار ميگرفت و پيشبرده می شد ، زيرا اين ما ومتحدین ما بوديم که سالها بوسيله بانيان و حمايتگران تروريزم خارجی و داخلی معاصر و اسلام سياسی « بنيادگرايی مذهبی » مورد حمله قرار گرفتيم و تلفات عظيم داديم ، اين ما بوديم که قبل از هر موسسهء تحقيقاتی ، قبل از هر کشور و ابر قدرتی ، اهداف شوم دور و نزديک ، منابع مالی و خطرات مهلک بنيادگرايی و تروريزم را افشاء کرديم ، ولی چون دشمن خوانده شده بوديم و اربا بان قدرت بين المللی خود در ماجرا سهيم بودند، حرف ما شنيده نشد، و لی بعد تحولات سه سالهء اخير بنابر عدم انسجام کار ها ، بی اتفاقیها ، عملکردهای شخصی ، گروپ بازی و فرکسيون سازی، متاسفانه ما نتوانستيم کمترين اثری در تحولات دراماتيک اخير داشته باشيم .بنا ً ، اگر بدين منوال حرکت کنيم همان خواهد بود که درطول 13سال اخیر شاهد آن هستیم.

بادرک این وضع ،دشواريها و مشکلات با تعدادی از رفقا و دوستان این محلی که ما درآن به سر میبریم صحبت هايی صورت گرفت و توافق شد که جلسه ی با شرکت نمايندگان کليه گروه ها و فرکسيون های موجود دراين محل تشکیل شود. این جلسه با وصف کارشکنی افراد معلوم الحالی، بالاخره به پيشواز هشتم مارچ روز بلند شدن فرياد و خشم زنان برای آزادی و برابری حقوق داير شد. جلسه بنابر توافق قبلی دارای اجندا و بيانيهء تهيه شدهً قبلی و قطعنامه ء آماده به کار خود آغاز کرد ،و تصمیم گرفته شد تاهر شرکت کننده بصورت آزاد، شفاهی و با صراحت مطالب ونظریات خود را بيان کند.

رياست اين جلسهء محدود به اتفاق آراء به خانم ثريا پکتيانی که يگانه زن اشتراک کننده در این جلسه بود، برای حرمت گذاشتن بمقام زن و احترام به هزاران بيوه و يتيم وطن و بخاطر آغاز يک فصل جديد درکارهای بعدی سياسی که حتمی نيست تا مردان از ابتدا تا انتها در کليه موارد و مسايل تصميم گيرنده و رئيس ورهبرباشند سپرده شد. به جرأت می توان اذعان کرد که فضای صميمی ، صراحت لهجهء سخن وران همهً ما را وادار ساخت تا هرچه در دل داشتيم و برای تحقق اهداف نيک ووطن مان مفيد تمام ميشد بيان کنيم . همهً صحبت کنندگان با توضيحات ضروری ، با احساست وطنپرستانه نظريات وعقايد خود را در فضای کاملاء آزاد و دموکراتيک ، بدون ترس ووحشت از اين و يا آن ، بدون در نظر داشت روابط قبلی گروپی و فرکسيونی ، تعصبات کور زبانی ومذهبی بسيار صريح ، پوز کنده و آفتابی و با احساس مسئوليت و عفت کلام و بزبانهای مادریشان ابراز داشتند.

درجلسهً ما از اشخاص مشهور و دارای مقامات بلند سياسی و تشکيلاتی ديروز ، از مقامات دولتی و اداری دارای القاب تا هنوز حفظ شده کسی تشريف نداشت . همهً ما سپاهيان و سربازان عادی مردم ووطن بوديم ولی آرمانها و اهداف ما بزرگ و دلسوزانه ، سازنده و با اهميت ارزيابی گرديد و تصميم برآن شد تا رفقا و همراهان ديروز و امروز را در جريان قرار دهيم .
کار جلسه بنام مردم شريف و مظلوم وطن بنام شهدا و تمام داغديدگان افغانستان ، بخاطر ترقی و پيشرفت سرزمين محبوب ما آغاز يافت.

درجريان صحبتها پيرامون وضع فعلی وطن ، ترکيب نيروهای تشکيل دهندهً دولت ، وضع زندگی مردم ، راه های تحکيم صلح ، آرامش و تطبيق پروسهً خلع سلاح ، بوجود آمدن حکومت نظم و قانون ، تحکيم و حمايت از دموکراتيزه شدن حيات سياسی ، اقتصادی و اجتماعی مردم و جامعه از طريق مشارکت همه گانی در پروسه های انتخاباتی مرکزی و محلی ، لغو هرنوع امتيازات بيجا و بیمورد به افراد و شخصيت های تحميلی آنهم به قيمت رنج و عذاب مردم ، بوسيله سخنوران توضيحات داده شد.

در طی اين صحبت ها با تفصيل استدلال شد که دموکراسی يک مفهوم صرفاء سياسی نيست که هر کس برای زيبايی کلام از آن استفاده کند ، زيرا ملتی مزايای دموکراسی را چشيده و لمس کرده می تواند که صاحب ، کار ، نان ، صحت ، تامينات مختلفهء اجتماعی کامل ، سواد ، تحصيل و محل زندگی مناسب بوده و از تمام حقوق شهروندی بدون تبعيض برخوردار باشد ، آزادانه حرف دل خود را گفته بتواند ، ترس ووحشت نکند ، احساس بی امنيتی ننمايد و بدون مداخله خارجی و داخلی حق کانديد شدن و انتخاب کردن را داشته باشد، زبان ، قوم ، مذهب و عقيدهء سياسی اش از توهين و اهانت مصئون باشد و طرف اعتماد و حمايت مادی و معنوی قانونی قرار گيرد.

درصحبت ها اشاره شد که دموکراسی يک آرمان عالی و دارای اهداف و مفا هیم خيلی بزرگ است و تحقق آن دروطن ما ، با مشکلات فراوان داخلی ومداخلات منطقوی وخارجی مواجه می باشد.

بناء بدون مشارکت نيروهای واقعاء دموکراتيک ، ترقيخواه و دلسوز بحال مردم ووطن از يکسو و از طرفی با کنار آمدن با حلقات تاريک و دموکراسی ستيزی که سالها آزادی و حقوق مردم را به گلوله بسته اند نميتوان اميدوار بود که وطن ما با گام های متين بسوی دموکراسی و حکومت قانون درحرکت است.

پيرامون اين موضوع نيز صحبت شد که برتری جويی قومی ، قبيلوی ، زبانی ، مذهبی و حزبی باعث خرابی های بيشمار گرديده و تداوم آن اهداف دموکراسی را جداء مخدوش و بی اهميت می سازد، زيرا دموکراسی بايد نه تنها حقوق مليتها و اقليتها بلکه حقوق هر فاميل و هر شخص را نه فقط در محدودهً زبان و قوم و قبيله، بلکه در موارد اساسی زندگی ، کارو رفاه اجتماعی در نظرگيرد ، احترام کند و محقق سازد و به ناز وکرشمه بازیهای سياسی تنظيمی نازدانگان ماورای قانون وهرنوع قانون شکنی پايان داده شود درغير آن دموکراسی بوسيله ی صرف تبليغاتی و بی محتوا تبديل ميگردد.
سخنرانان از خلع سلاح عام و تام ، از لغو تمام گروههای مسلح خود ساخته وغیر قانونی ، از عدم دادن اجازهً فعاليت به احزاب و گروههای بنيادگرا و تروريست حمايت کرده و تساوی حقوق کامل و عملی مردم را خواستار شدند. آنها ابراز عقيده کردند که باردیگرنقش دادن به گروه ها و افراد نابود کنندهً اردوی ملی و فروشندگان تجهيزات عصری آن به دشمنان خارجی وطن درترکيب اردوی ملی ،خطرات بزرگی را در قبال خواهد داشت.

برای تحقق کليه اهداف خيرخواهانه ، ملی ، دموکراتيک و عدالتخواهانه در وطن جداء ضروريست که اولاء آنهائيکه خود را روشنفکروطنپرست و طرفدار عدالت و مظلومان وانمود می سازند بايد خود نمونه وسمبول تقوا ، بی تعصبی و تفاهم در همه موارد و با کليه جوانب باشند . آنهائيکه زبان مذهب و مليت خود را نسبت به سايرين ترجيح ميدهند حق ندارند دعوای عدالت و دموکراسی کنند درصورتیکه خودشان نسبت به سايرين از تبعيض کار بگيرند.

متاسفانه مظاهر قوم پرستی و تعصبات خشک و بی مفهوم و تاريخ زده دروجود گروههای باصطلاح اسلامی ، احزاب راست و چپ فراوان ديده شده و هنوز به قوت خود باقيست و جای افسوس است که تعدادی ازافراد ازجمله بعضی ازدوستان قديمی ما برای زبان ، قوم و قبيلهء پدری و مادری شان به قيمت اهانت و تحقير به مليتها و زبانهای ديگر وطن مقاله نوشتند ، شعر سرودند و بالای آتش افروخته شدهً نفاق ملی ،تیل را اضافه کردند ، آنروز رسید نیست که مردم نیاز مند ما به اتحاد با تصمیم واراده ء قاطع خودشان این اتش را خاموش واین دکانها رابسوزانند .

هر چه بگندد نمکش میزنند وای بحالی که بگندد نمک !

درجريان کار جلسه و صحبت پيرامون مسايل مختلفهء سياسی و شور و بحث ،بعد انتقاد های صريح و نظريات سازنده ، توافق شد که برای تحقق اهداف اين گردهمآيی ، جلسهً وسيعتری در آينده نزديک با شرکت تمام گروههای ترقيخواه و مترقی محل سازماندهی و دعوت گردد و اين مسايل به اطلاع دوستان و رفقا برسد.

( مااشتراک کنندگان اين جلسه بعد از مدتها فراق ، دشمنی و خصومت فرکسيونی يکديگر را صادقانه درآغوش گرفتيم و با اختلافات بی معنی و بی هدف فرکسيونی ، گروپی و زبانی رنگارنگ وداع کرديم. لذا ،ازشما عزيزان و هم رزمان نیز می طلبيم که برای مفيد تمام شدن بوطن ومردم مظلوم ما ، برای ايفای نقش موثر برای به پيروزی رسانيدن اهداف دموکراتيک ووطنپرستانه ، در مبارزه عليه تحجر ، بنيادگرايی و تروريزم ووطن فروشی ، برای ترقی وطن عزيز و با افتخار ما و برای مرهم گذاری بزخم های ديرينهً مادارن و پدران ، خواهران و برادران هموطن ، باما همگام شويد و طلسم شوم آنانی را که ما را باوجود داشتن اهداف و افکار مشترک و يکسان ، به شعب و حلقات خورد و کوچک تقسيم کرده و سود می برند بشکنيد.

بايد همهً ما عدم پابندی خود را از اوامر و احکام خود ساخته ، شفاهی و تيلفونی افراد و اشخاص که برای منفعت خود شان به اشکال مختلف غرض ادامهً اختلافات و يا تعميق آن در بين ما و ياران ما تلاش ميکنند ابراز و اعلام نماييم. آنهائيکه هرکدام خود را بهترين ، اصولی ترين (!) و مستحق ترين ميدانند بايد بدانند که صحه گذاری بر درستی تشکيلات ، استحقاق افراد و شخصيت ها و تثبيت موقف و موقعيت شان فقط از طريق گردهمآيی وسيع ، انتخابی و دموکراتيک ، بدور از اعمال نفوذ و توافقات شخصی صورت ميگيرد ، ما نباید غیر مسوولانه رفقا و دوستان را بخودی و غير خودی تقسيم کنيم و در صحبت های شخصی و دوستیهای فرکسيونی افراد وشخصيت های خيلی شريف ديگرخود را بسوزانيم و تخريب نماییم.

با حفظ حرمت و احترام به اصول و پرنسيپ های دموکراتيک و حقوق افراد برای تشکيل احزاب ، سازمانها و انجمن های گوناگون در داخل و خارج وطن ، ما پروسهء حزب سازیها و تشکيلات سازیهای متعدد وهمسان موجود را جز وسيله ای برای سرگردانی مردم زحمتکش و نسل جوان افغانستان ارزيابی ننموده و آنرا با مصالح و آرمانهای مردمی که برای رسيدن به صلح ، آشتی ، آرامش ، دموکراسی ، حکومت عدل و انصاف ، خلع سلاح کامل گروه های غارت گر ، ختم زورگويی ، باج دادن ، جريمه شدن و توهين شدن قربانی های فراوان داده و هنوز به شکم سير نان خشک نصيب شان نشده است موافق و سازگار نديده و اعتقاد پيدا ميکنيم که اين دليل ديگری است برتوجه و اهتمام يک عده از فعالين سياسی برای تامين منافع شخصی ، قومی ، مذهبی و محدود خود شان . طوريکه ديروز افرادی منفعت پرست بنام اسلام دهها گروه خورد و کوچک را تشکيل دادند ، بذر نفاق و بدبينی بين هم پاشيدند و مردم را قربان ساختند و وقتی اهداف تنظيمی باصطلاح اسلامی شان تحقق نيافت مسايل زبان ، قوم و منطقه را مطرح و اختلافات را بحدی تشديد کردند که دهها هزار انسان بی گناه قربانی اين دسيسه های شوم گرديد. حال کسانی بنام ملت ، قوم ، دموکراسی ، مظلومان ، حقوق بشر ، وطنپرستی ، اسلام و جهاد ميخواهند از احساسات مردم باز بهره ببرند و دسته جات و تشکيلات متعدد را به وجود آورده و يا در صدد تشکيل آن هستند. ما درد و رنج بی اتفاقی ها ، تبليغات منفی و بی پايه را عليه همديگر چشيده ايم و تاوان عظيم آنرا نيز پرداخته ايم.

بياييد با سرکشی و عصيان بی برگشت ، حلقه های تنگ و محدود گروهک بازی ، فرکسيون بازی و چوکاتهای حلقات خورد سياسی ، تشکيلاتی ، قومی و مذهبی را با تمام قوت و توان بشکنيم و ازآن محلات غير فعال ، شخصی و بی تفاوت نسبت به سرنوشت مردم ما و تماشا بين تغييرات و تحولات داخلی وطن بيرون شويم و همديگر را با کل صداقت رفيقانه و برادرانه در آغوش بگيريم و اين داغ ننگ بی اتفاقی را يکجا با آنانی که نمی خواهند اتحاد ووحدت نيروهای همسو ، وطنپرست و همطريق بوجود آيد و شکل گيرد از خود دور کنيم و ازین طریق مصدر خدمت عملی به وطن ، مردم و تعهد تاريخی خدمت گذاری خود به افغانستان پرغرور شويم.

هروقتی ما يکجا و باهم بوديم ، پيروز بوديم . بی اتفاقی بزرگترين مصيبت و حتی معصيت است، چرا ما ازتاريخ و انکشافات وطن خود نمی آموزيم ، ميگويند ازجوانی تا به پيری ازپيری تا بکی؟.

معيار خوبی ، وطنپرستی و اخلاق سياسی برای رهبران ، شخصيت ها و افراد نخبه و عادی تقواست که شامل تمام بخش های زندگی ، اخلاقی و عملکرد های انسانی می شود . خوب بودن و مستحق بودن برای وظايف مهم براساس تعلق زبانی ، قومی ، سمتی ، قد وقواره ، تعلقات فاميلی ، ادعاهای بی پايه تبليغاتی و درهرجا مطابق ميل و اشتهای دوست و مخالف صحبت کردن نيست . افراد بی تقوا نه به درد تشکيلات و احزاب چپ می خورند و نه بدرد احزاب و تشکيلات دولتی و دينی، گروهها و اشخاص ابن الوقت در هر سيستمی بطور خلق الساعه عرض وجود ميکنند و با تغيير سيستم ،آنها جامه عوض ميکنند و سياست جديد و مُد روز را حمايت می نمايند.

بايد مسئولين قديم و جديد سياسی از سرمايه گذ اری بالای افراد بدنام ، بی تقوا ، تصادفی ، تحميلی داخل و خارج و معامله گر دوری جويند ، در غير آن ما بسوی تکرار مکرر درحرکت خواهيم بود و خدای نا خواسته در عقبگردهای بعدی از نقطهً آغازين نير خيلی عقب تر خواهيم رفت . افرادی که در جامعه جای پای ندارند و بدنام هستند، نبايد از نام شخصيت ها ، گروهها و اهداف مقدس بحيث پنهاهگاه و محل امن استفاده کنند .

بادرنظرداشت حرمت و احترام لازم و طبيعی به مسئولين ، رهبران و فرماندهان گروهها و فرکسيونها و احزاب که اساس فکری و عقيدتی واحد ، يکسان و يا بهم نزديک دارند و جزيک نسل و مرتبط به آرمانهای واحدویا مشا به وبهم نزدیک ترقيخواهانه ووطنپرستانه هستند ، می خواهم بپرسم که لطفا اختلافات ايديولوژيک و سياسی تانرا برای ساختن جامعهء بهترومردمی سعادتمند ومرفه ارايه کنيد و خوبی های تانرا با شرايط قابل قبول بودن ، عملی بودن و زمينه های تطبيقی آن مشخص سازيد درغير آن بی انصافی است که يک نسلی با داشتن همه تجارب ، بادادن قربانی و فداکاری بيش ترازاين در جنگی که غرض تصفيه حسابات شخصی افراد و اشخاص صورت ميگيرد قربانی شود و تلفات دهدو بالاخره ما به زمانی نزديک خواهيم شد که« جنگ ببرها را ازسرکوه مشاهده کنيم.» ميگويند : جنگ چيست؟( جنگ عبارت است از بر خورد بين افرادمختلفهء که يکديگر را نمی شناسند برای منافع آنانی که همديگر را خوب می شناسند). چون مردم ورفقای ما دراین جنگها بناحق گیر مانده وتلفات داده اند، بنا ً ،مانباید دراین جنگها ی بیهوده شرکت کنیم. !!

بايد برنفرت و تعصب کور غلبه کرد و باوجدان و شرف خود صادقانه تعهد سپرد که ديگر بخاطر هيچ کس و هيچ فرکسيونی عليه رفقا ، دوستان ، همسنگران از دست رفته و زندهً خود و عليه هيچ خدمتگذار صادق و شريف وطن قرار نگرفته و به اختلاف افگنی و سود جويی نقطهً پايآن بگذاريم. ما از فرکسيون بازی و « گوشه کانی » های طولانی و از انتظار کشيدن بيمورد خسته شده ايم و می خواستیم با تمام قوت و توان از ادامهً آن جلوگيری نموده حداقل گام های اولی را در بين خود و دراين محل دور ازوطن گذاشتيم ، ما صادقانه ،مسئولانه ووسيع فکر ميکنيم و عمل مينماييم ، وداع با گروهک بازی و خدمتگذاری بمردم ووطن ، سياست صريح ، علنی و برخورد دموکراتيک می خواهد .میگويند :کسانی شخصيت های باارزش اند که ديگران را نيز ارزش ميدهند.

تقوا و پاکی بزرگان و اکثريت قاطع کادرها و رزمندگان ما گويای اين حقيقت است که ما بسيار صادقانه وظايف و مسئوليت های وظيفوی ، ملی و اخلاقی خود را انجام داده ايم. صد ها هزار از کادرها و کارمندان حاکميت قبلی در داخل وطن با فقر و تنگدستی و بيکاری ولی با افتخار و سربلندی زندگی و مبارزه کردند و می کنند و تعدادی از همسنگران ديروزما در کشورهای مختلفهً جهان با معضلات و دشواريهای گوناگون(البته نه در سطح زندگی هموطنان ما در داخل وطن )بسر ميبرند ، رنج می کشند و بی صبرانه برای برگشت بوطن لحظه شماری ميکنند . راستی هیچ دردی جانکاه تر از از دست دادن زاد گاه نیست . ولی يافت می شوند عده یی محدودی که ديگر نه احساسات ملی دارند و نه احساس همدردی بایاران ومردم ما و نه تنها برای شان مفاهيم وطنپرستی ، تقوا و خدمت بمردم بيگانه شده بلکه درفکر برگشت بوطن نيز نيستند و اگر گاهی برای تفريح ، آفتاب گرفتن و معاملات تجارتی گذری بوطن کردند اولا آنرا سياسی توجيه می کنند و بعد هم منتظر منت گذاربودن مردم ورفقا نسبت بخود هستند.

باقی نماندن تعمير و مارکيت ، سرای وتجارتخانه ، زمين و جايداد منقول وغير منقول ازبزرگان به ابد يت پيوستهء ما ، شاهد گويای تقوا و پاکيزه گی آنهاست. گاهی اوقات فقیر ترین انسان برای فرزندانش غنی ترین میراث را بجا میگذارد.

ما با دادن قربانی های بيشمار از ميان بهترين های ما، خود شاهد هستيم که فاميلهای شهدای بخاک وخون افتيدهً ما حتی در زمانی که ارزش هر 1500 افغانی برابر يک دالر بود، فقط مبلغ بيست هزار افغانی اکراميه دريافت ميکردند. اين حد اعلی تقوا ، وطنپرستی ، فداکاری و عدم استفاده سوء از دارايی عامه بوده و مظهر ايثار و قربانی شدن در راه وطن ولی اکنون حتی يادی ازايشان صورت نمی گيرد چه رسد به نوشتن کتب و خاطرات آن قهرمانان.

اينرا نيز بايد اعتراف کرد که فاميل های هزاران هموطن ديگر ما که در اثر تبليغات عربهای مهاجم و سلفی و رهبران درياهای نفت و گاز خليج و همسايگان بی رحم و متجاوز ما در صف مقابل در جنگهای داخلی ، جنگ های کشمير ، آذربايجان و ارمنستان ايران و عراق ، چيچن و ساير مناطق جنگيدند و قربانی شدند ، حالت بهتر از ما نداشتند. با اين تفاوت که مسئولين و سرکردگان دستجات مسلح آنها که رهبر خوانده می شدند صدها مليون دالر را به نام شهدا ، معولين ، بيوه ها و يتيمان شان ا ز کشورهای مختلفهء اسلامی وغيراسلامی جمع کردند و درجيب ها و کيسه های عريض و طويل خود جابجا نمودند و به آن فاميل های بدبخت جز فقر و آواره گی ،تنگدستی و محروميت چيزی نصيب نشد و پيوسته با بی عاطفه گی و عدم توجه مواجه شدند و کسی از آنها احوال نگرفت. ولی باساس قصه ها و روايات خبری چندين بار مسئولين درجه دار که هميشه از ننگ و غيرت و افغانيت دم ميزنند در کمپهای مختلفهء پاکستان به سراغ بيوه ها و يتيمان شان آمدند و بعد از تقسيم ايشان به گروههای ِسنی ، مقبول و خوش اندام ،با غيرت و شهامت(!) تمام دستجات مورد پسند را به خرپولان عرب فروختند و يا هديه دادند. بعداء شنيده شد که تعدادی از آن خواهران معصوم هموطن ما را به سرکرده گان و اعضای باندهای تروريستی کشميری ، عربی و قفقازی تحفه داده و يا بزور درعقد نکاح(!) آنها درآوردند.


آيا مليونرها و مليادرهای تنظيم ها برای بيوه ها و يتيمان شان حد اقل توجه را داشته اند؟ درحاليکه تنها يکی از قوماندانان عادی شان يکصد مليون دالررا بطور ابتدايی در پروژه پغمان سرمايه گذاری ميکند ، فکر کنيد که سرکردگان ،امیران و رهبران شان چقدر ثروت هنگفت و بی حساب دارند؟.

راستی چه شد آن تعهد و قسم در برابر هزاران شهيد ، معلول ، يتيم و بيوهء وطن که ما به شرف و وجدان قسم ياد کرده بوديم که وحدت و همبستگی خود را مثل مردمک چشم حفظ ميکنيم و در راه تحقق آرمانهای مقدس آنها که چيزی جز سعادت مردم و اعتلای وطن نبود، تا پای جان مبارزه ميکنيم و از اعضای فاميلها و فرزندان معصوم شان مواظبت می نماييم ، شهداييکه با تعقيب راه وطنپرستی ، تقوا و مردم دوستی مرگ را به يک فضيلت مبدل کردند.

کی می تواند ادعا کند که فقط فلان گروه و فرکسيون قربانی داده و متحمل تلفات شده است. بايد نسبت به تمام خانواده های داغديدهً مان احساس همدردی ما را از دست ندهيم ، آيا نمی توانستيم و نمی توانيم مصارف شب نشينی های اروپايی مان رادر ماه يک بار به صندوقی بريزيم که بخانواده های آن سمبول های ايثار و فداکاری مساعدت می شد؟.

همه ميدانند که گروه طالبان درنتيجهً توافق و معاملهً سرکرد گان گروههای بنياد گرا و متعصب مذهبی با حلقات مداخله گر پاکستانی و حاميان قديمی ايشان (خاصتا ً امریکاییها)بوجود آمد و شکل گرفت،.

عملکردهای طالبان خشن ترين و غير دموکراتيک ترين اقداماتی بود که مردم مظلوم افغانستان شاهد آن بودند ، آن اقدامات که بدون شک تداوم اهداف و آرزو های به اصطلاح اسلامی اسلاف طالبان بود ، مردم را به ستوه آورد و فرياد اعتراض علیه طالبان در داخل و خارج افغانستان بلند شد و در نتيجه اربابان بين المللی و منطقوی آنها راه ديگر جز صدور مجدد آنها بمرجع قبلی تعلیم دهی وآماده سازی شان سراغ نکرده و دست بکار شدند.

هرافغان آزاده ووطنپرست ميخواهد بپرسد که آیا،مذاکره با گروههای متحجر بنيادگرا و تروريست برای تطبيق و تعميل اهداف دموکراتيک و پيروزی نظم و قانون ، عدالت و ترقی مفيد تمام ميشود؟ آيا دادن امتيازات مالی و سياسی بنام حق سکوت برای آن گروه ها و سرکردگان وابسته ، تنگ نظر و افراطی آنها می تواند وحدت ملی را که بوسيله خود آنها جداء تخريب گرديده تامين نمايد؟.
به يقين که آنها نه ديروز و نه فردا برای پروسه های قانونمند عدا لت و دموکراسی و تفاهم ملی مفيد واقع نشده و نخواهند شد .

دراينجا باز درمورد کينه و نفرت متذکر ميگرديم که برای مراعات انصاف و عدالت و برای آنکه ما بتوانيم بمردم صادقانه خدمت کنيم غلبه براهريمن کينه و نفرت های بی جا و بی مورد را حتمی ميدانيم. اعتقاد داریم که اگر درحق مردم واشخاص ظلم وناروا صورت نگیرد ،نفرت وکینه کمتر شکل خواهد گرفت.

ما در سياست و مبارزهً عدالت خواهانه پير شديم ولی ميرنشديم.

فراموش نکنيم که ما به همهء مردم افغانستان تعلق داريم و خدمتگذاران صادق مظلومان و ستمديدگان هستيم . هر فرد با تقوا ، وطنپرست ، خيرخواه ، با عاطفه و مردم دوست ، بی تعصب و عادل، از ماست و همراه ما وما جزء ایشان، جامعه را نميتوان باساس صوابديد شخصی و منافع تنگ نظرانه گروپی به هزاران پارچه تقسيم کرد. فرکسيونها و حلقات کوچک و محدود قومی ، مذهبی ، قبيلوی ، سياسی و فکری یی که فقط توجيه کننده اقدامات خودی و محکوم کردن و سياه شمردن اقدامات مثبت حريفان و رقيبان باشد هميشه با بی انصافی و قضاوت های ناسالم همراه اند.

چطور امکان دارد که مثلا هراقدام وعمل فلان شخص را با اينکه نميدانيم چه کرده، چه ميکند و از مجموع مفاهمات و توا فقات انفرادی و شخصی اش به کسی جوابده هم نبوده و نيست ، وطنپرستانه انسانی و اصولی (!) بدانيم ولی عملی بهتر تر ازآن را که تمام معيار های اخلاق سياسی ووطنی را با خود دارد بخاطر آنکه عامل آن در حلقهً ما عضويت ندارد محکوم کنيم اين تعصب است ، اين بی عدالتی و بی انصافيست ، اين خود خواهی و جاه طلبی است و زمينه پذيرش ندشته وباخرد انسانی بیگانه است.

ما چرا فرياد خود را عليه تمام آنانيکه بنام ما حرف ميزنند ، احزاب گوناگون می سازند و از نام مجموعی ما با مقامات و کسانی داخلی و خارجی تفاهم ميکنند و خود را ممثل و نماينده ميدانند بلند نکنيم و نگوييم که اين بازی ها را متوقف بسازيد و به معاملات و اقدامات غيرمفيد انجام شده اکتفا کنيد و بسوی تصميم جمعی در حدود امکان مراجعه و مشروعيت کسب نماييد. با همه مشوره کنيد ، نقاط نظر همگان را بشنويد ، به سوالات مختلفه پاسخگو باشيد و در مورد اهداف تکتيکی و استراتيژيک تان در مسايل مختلفه ايکه بروی کاعذ آورده نشده توضيحات دهيد و با سرنوشت يک تفکر ، انديشه و يک مسير ترقيخواهی ، وطنپرستی و شگوفانی وطن با تحقق آرمانهای مردم زحمتکش افغانستان در راه دموکراسی ، صلح ، عدالت و برابری بازی نکنيد و فاجعه نيافرينيد ، معيارهای دموکراسی و حقوق فردی و جمعی را لگد مال کردن و بخود حق ويتو در مسايل کليدی و وطنی قايل شدن ، تجاوز به دموکراسی و حقوق بشر تساوی حقوق افراد جامعه واعضای یک حزب است.

نويسنده شهير امريکای لاتين « گابريل گارسيا » وقتی شنيد مريضی اش درمان پذير نيست گفت که « اگر قلب بر سينه ام می تپيد نفرتم را بر يخ می نوشتم و طلوع آفتاب را انتظار می کشيدم.»

ما بايد به دشمنی و نفرت عليه وطنپرستان ، ترقيخواهان دموکراتها و شخصيت های با تقوا ووطنپرست در هرسازمان و حزبی که باشند خاتمه دهيم وعليه ظلم ، بيعدالتی ، چوروچپاول ، بنيادگرايی ، فريبکاری وطنفروشی و خيانت و مداخله دشمنان نفرت و انزجار خود را شديد ساخته و برای تحقق سعادت و خوش بختی مردم جبههً وسيع ، نهضت نيرومند ، جنبش مردمی بزرگ ، سراسری ، دموکراتيک ووطن پرستانه را بوجود آوريم تا عدالت ، برابری وانصاف ، صلح و دموکراسی و حکومت سراسری مدافع نظم و قانون و خدمتگذار واقعی همهً هموطنان ما ، بدون کوچک ترين تعصب قومی ، زبانی و مذهبی برکليه مقدرات ملی ما تسلط پيدا کند وبه وسیله ً مشارکت مسقیم مردم پيروز وکنترول شود.

اين ا هدف عالی وقتی تحقق پيدا ميکند که صاحبان ادعاهای بزرگ و مسئوليت های ملی و سياسی دراين مرحلهً حساس و سرنوشت ساز وطن با صداقت و امانت داری ، بدون خود خواهی و جاه طلبی های شخصی گروپی ، قومی و زبانی بخود آيند و مسئولانه بينديشند.
ازآنجائيکه شجاعت يکی از عوامل بسيارمهم و موثر در فعاليت های اجتماعی و کارسياسی است اعتقاد داريم که افراد سياسی بايد جرا ً ت و شجاعت لازم را برای گفتن حقايق ،افشای دشمنان مردم وعوامل کندی کار داشته باشند ، در غير آن بهتر است سياست را کنار بگذارند و مردم را معطل خود نسازند. در بعضی مواقع حتی اشخاص با احساس و مسئوليت پذير برای پيشبرد امر مبارزه و آگاهی بخشيدن بمردم از آبروی سياسی خود بگذرند ، مصلحت انديشی و انتظار آنهم به طول عمریک نسل، انتظار بی مورد وآفت مبارزه سياسی و تشکيلاتی است. کسانی می توانند مدافع مردم باشند که از موقعيت خود در قبال مصالح جمعی بگذرند ، ولی متاسفانه تعدادی از ما می خواهند فقط خود شان مطرح باشند وبس ولو بهر قیمت تمام گردد.

ما افراد خود خواهی را می بينيم که اگر تابوت وقبرمقبولی را هم ببينند ميگويند ای کاش : « از من می بود ». واين جفای بزرگ و نابخشودنی ایست که درحق ما بکار ميرود . حال کار را بجايی کشانيده اند که طرح و پيشنهاد های دلسوزانه را قبل از مطالعه رد ميکنند و نويسنده و تقدیم کنندهء با اخلاص آن را در محافل شخصی شان محاکمه ميکنند . این عمق فاجعهً سیاسی وتشکیلاتی ایست که ما به آن مواجه هستیم.
ما بمصداق :

دسته گلها ، دسته دسته می روند از ياد ها
شمــــع روشن کرده يی در رهگزار باد ها

با صراحت ميگوييم که آن روز رسيد نيست که ماشين حزب سازی و گروه سازی از فعاليت بياستد و دهها حزب و سازمان و فرکسيون که با گرم شدن بازارتشويق خريداران وارد رقابت شده و می شوند ، پشيمان و نادم از اعمال انجام داده به بن بست برسند و...

ما هوشيار باش ميدهيم که اينبار دشمنان منطقوی و جهانی افغانستان دروجود احزاب گویاچپ و دروجود تفکرهای درظاهرملی ـ زبانی و منطقوی سرمايه گذاری کرده اند، زيرا دورهً استفاده از نام دين سپری شده است و ديگر خريداری ندارد. کسانی ميخواهنداگر بتوانند نقش مسجد ، تکيه خانه و جماعت خانه را به حد اقل برسانند که تا از آن محلات بقول خودشان ديگر صدای اعلام سفربری و جهادعليه تمدن و دموکراسی بلند نگرد د. این لشکر ها واین مصارف ده ها ملیاردی به خاطر سعادت مردم ما واعلای کلمه الله نیست. هوشیار باشید ای مردم.!

ما تعجب ميکنيم که در ذهن و ضمير همه مسئولين احزاب و مدعيان رهبری اين سوال خطور نميکند که آيا افغانستان با اين همه درد و عذاب و تلفات و عقب ماندگی ، فقر و بيکاری اختلافات و خانه جنگی های ويرانگر ، به اين تعداد احزاب سياسی ، مذهبی و قومی که رسميت پيدا کرده اند و يا در نوبت هستند ضرورت دارد؟.

مابنوبهء خود چرا تجربه آنانی را که سی تا چهل سال قبل در مخالفت با ترقيخواهی حزب سازی را کفر و الحاد ميدانستند و ميگفتند که حزب يعنی کفر و اسلام يک حزب دارد و آن حزب الله است و خود حزب الله نام نهاده خود را به بيشتر از 20 تنظيم و حزب و دهها گروه خورد و کوچک مذهبی تقسيم کرده اند تکرار ميکنيم ، آيا ما از جهان متمدن ، متمدن تر و دموکرات تر هستيم که هر فاميل و گروه چند نفری حزب جداگانه داشته باشيم ولی دارای اهداف کاملا مشابه و يکسان ،چه دربین چپیها و چه در بلوک راست. اين صاف و سُچه گمراه ساختن و متفرق ساختن وطنپرستان ، ترقيخواهان و امکاناتيست که می توانند در بازسازی و نوسازی وطن ، در تاًمين صلح و عدالت و تحقق دموکراسی و ترقی وطن و رفاه مردم آن نقش اثرمند خود را ايفا کنند.!! ولی به هدر میروند.
متاسفانه شنيده ميشود که تعداد کادرهای طرف غضب قرار گرفتهً بزرگان (!) روز بروز بيشر می شوند در حاليکه نميدانند عادی ترين کادر امروز سی سال تا چهل سال زندگی خود را دراين سنگر سپری کرده و هنوز پابرجاهستند ،میرزمند وبه ساده گی ترک میدان نمیکنند.

طرفداری از وحدت و همبستگی همرزمان ، باين معنی هم نيست که ما فقط در يک چوکات محدود می انديشيم، صدها هزار ترقيخواه و روشنفکر جديد افغان ومليونها هموطن شريف ما منتظر يک تصميم ملی ، واقعا دموکراتيک ، ترقيخواهانه ووطنپرستانه هستند که بحال وطن ومردم ما مفيد واقع شود ، هرنوع بنيادگرايی و افراطيت، ديگر در وطن ما مجال مطرح شدن را ندارد . ما بايد با چشمان باز حقايق را مطالعه و تصميم بگيريم . امروز چنين است در مورد فردا فقط می توان فردا تصميم گرفت.

رفقا ودوستان عزيز ! شما شايد بعضی از مصاحبه های ديروز و امروز بعضی ها را با راديويی انگليس و امريکا وغيره بمناسبت های مختلف شنيده باشيد و تعدادی از شما چند جلد کتاب فحش گويی و ناسزا گويی را که بنام تاريخ حزب نوشته شده مطالعه کرده باشيد. ما برای آنانيکه غرض جلب رضائيت جهات معلوم الحال داخلی و خارجی و ستمگران جهانی بمبارزه صادقانه صدها هزار انسان صادق و با تقوا ، بخونهای ريخته شده در راه سعادت و خوشبختی مردم وبه پرورشگاه شخصيت ( !) و تاريخ و شهرت و قدرت خودشان توهين کردند و يا ميکنند فقط ميگوييم که « بشرميد و خجالت بکشيد ما می فهميم که اگر آن مکتب و آن معلمين نمی بود ند شما کی بوديد و چه بوديد » افغانها ی واقعی هميشه پاس و حق نمک را فراموش نمی کنند.( 40 سال از عمر عزيزتان گذشت ولی مزا .....)...

ما از آنعده از دوستان که صحبت های جلسه و توضيحات لازمی اضافی آن طرف قبول شان نيست خواهش ميکنيم که عصبانی نشوند ، بخاطر حرمت به دموکراسی و حق ابراز عقيده بما اين مجال و حق را بدهند که ما نظريات خود را ابراز کنيم . ما سيزده سال را با عطش و تشنگی باميد هر سرابی سپری کرديم و در انتظار نشستيم ولی ديديم و می بينيم که آگاهانه و ياغير آگاهانه ، توان ، استعداد ، عشق و شور وطنپرستی ، فداکاری و ايثار صدها هزار انسان وطنپرست و ترقيخواه و اميدهای بزرگ ملت ستمديده و مظلوم وطن به بازی گرفته می شود و آن فضای مايوسيت و بيعلاقگی سياسی در وجود ما ريشه دوانيده و حاکم شده است که دشمنان وطن با صرف ملياردها دالر آنرا بدست آورده نمی توانستند.

کی ها ما را خسته و نااميد ساخته اند و کی ها بايد جوابگو باشند .
فعلا ما فقط نظريات و پيشنهادات خود را با کل اخلاص و با کمی صراحت مطرح کرديم . هدف ما پيداکردن راه حل واقعی و خارج شدن از بن بست طولانی ايست که دامنگير ما شده است و همهً ما را خسته و نااميد ساخته است.

ما باری سربلندی مردم خود از هيچ تلاشی دريغ نمی کنيم و به آنچه تعهد سپرده ايم که بدون شک رفاه ، ترقی ، اتحاد و برادری و عدالت برای مردم ماست وفادار باقی می مانيم و فقط به آنهايیکه می خواهند هميشه بديده رعيت بما نگاه کنند ميگوييم که ما هم حقوق شهروندی ميخواهيم اين اولین خشت وعمده ترین هدف و بنای دموکراسی و حقوق انسان است که خاصتاء تشکل های ترقيخواه و دموکراتيک بايد و بايد آنرا اساس کار خود قرار دهند. درغيرآن اين باصطلاح تشکل ها به قلعه و خانهً خانها ومَلِکها تبديل می شوند که هر کس حق داخل شدن و خارج شدن رادر آنجا ها نخواهند داشت. سالها ما تلاش ميکرديم که کار ها به اهل آن سپرده شود، شخصيت ها و افراد با اعتماد ، سابقه دار ، امين صادق برای اجرای وظايف سياسی و تشکيلاتی به اساس صوابد يد جمعی و تشخيص دقيق ، بصورت کاملاء دموکراتیک انتخاب گردند و به آنانيکه در کليه موارد نيک و بد صرف بلی ميگويند و خوصاحب !!! ، نبايد بیشتر ازین مجال داده شود ، نبايد يک متملق يا يک خوش خدمت از شخص عادی به شخصيت سياسی تبديل گردد، زيرا صدها شخصيت خوب و آگاه آماده قربانی مجبور خواهند شد که ترک محل کنند و ما دست آوردی نخواهيم داشت.



نبايدکسی بخود حق بدهد که منتقدین تنبلی ، بيکارگی ، انتظار طولاتی و بی هدف و نبود رهبری دسته جمعی ، انتخابی وبا کفایت را محکوم کند . اگرهرفعال صادق سياسی ، مسئولانه عملکرد ودست اوردهای روزمره و حتی سالانه وهر اقدامات خود را نقادانه مطالعه و ارزيابی نمايد ، بدون شک با وجدان سالم خود را ملامت کرده اشتباهات را تصحيح و اقدامات موثر را درعمل پياده خواهد کرد .درغيرآن رزمندگان حق دارند به حرف های شخصی ، فرکسيونی و منفعت جويانه گروپی متوجه نشده و بجای مواجه شدن با چوب و چماق و اتهام زنیهای نامردانه ، وظايف خود را انجام دهند. اگر ضروت افتاد در مورد مسايل خيلی مهم ، سرنوشت ساز و تاثير گذار بالای زندگی بسياری ها روشنی انداخته و به اطلاع همه گان خواهد رسيد.

دراخير از تحملی که برای خواندن ، اين ياداشت نشان داديد ابراز امتنان مينمايم، در نوشته های بعدی ما مسايل مبرم تر و ضروری تر ديگری را به تحليل خواهيم گرفت.

تا زميخانه و می نام و نشان خواهد بود سرمــــــــا خاک رهً پيرمغان خواهد بود

حلقــــــهء پير مغانم ز ازل در گوش است ما همانيم که بوديم و همان خواهد بود

بااحترام. جلیل پرشور - سویدن