جای بسا تاًسف است که گروهها وحلقات مدعی وطنپرستی ،عدالت خواهی وآرمانهای نجات بخش انسانی ،درراًس حلقات وشخصیت های مدعی پیش کسوتی و حق به جانب بودن برای رهبری کردن لشکر پاشان شدهً همرزمان ورفقای ما(به دستان خود آنها) ، به جای اتخاذ سیاست ها ونحوهً برخورد دقیق وعلمی درقبال وطن وسرنوشت غم انگیز مردم ما،درشرایط حساس وخطرناک فقر،بیعدالتی،جنگ ، تجاوز ، تروریزم وموجودیت نظامی واستخباراتی بیشتراز 43 کشور خارجی در وطن مشتر ک مان بازهم راه تفرقه جویی ونمایش افتراق وانشعاب راانتخاب کردند وثابت ساختند که لشکریان ومبارزین حماسه آفرین دیروز حزب و حاکمیت مردمی ، قادر به اتحاد وهمسویی وامکان توصل به توافق در بسا قضایای کلیدی ومهم وطنی نبوده وازامکان توصل به اتحاد مجدد رفیقانه بهره مند نیستند

دادن چنین انتباهی به دوستان ودشمنان ،چه به صورت عمدی وآگاهانه وچه به صورت های دیگر ،بیانگر بیکفایتی سیاسی وبرخورد غیر مسوولانهً آنانیست که سالهاست عاشق جاه وجلال ومقام های انتسابی برای خود بوده ودرفکر ابقاب شان بالای شانه های فرزندان خلق درکلیه امور سیاسی وتشکیلاتی می باشند.ایا، وقت آن نرسیده است که شانه های مان را با به زیر انداختن این افراد سبک سازیم وبادرد سر کمتب وکوله بار سبک سیاسی با سرعت براه خود ادامه دهیم.؟؟؟ .

تصامیم اتخاذ شدهً پشت پرده های تاریک ، شخصی ،اوپراتیفی وبدون مراجعه به شخصیت های اثر گذار همطراز وحلقات رهبری کنندهً خود ساخته وگویا دموکراتیک شکل گرفته(!) خودشان ،نمایش غم آلود وتراژیدی سیاسی تاًثرآور وشرم آوری را درصحنه ًسیاسی وداغ کشور ، درمعرض دید مردم ، رفقا ، رقبا ودشمنان سنتی ترقی ،عدالت ودموکراسی قرارداد که ماحصل آن جز شرم وشکست بدرجهً اول به خود شان ودرکل برای همهً ترقیخواهان ، چیز دیگری نمیتواند ارزیابی گردد.

آیا، بهتر نبود که همان پیشنهاد های اولی قبل از رفتن به سوی رئیس جمهور شدن ویا رئیس ساختن (!)دیگران راکه (مشت بسته وهزار دینار)قیمت داده شده بود، ارزش میدادند وپایگاه مردمی ونفوذ معنوی وسیاسی حزبی را که نیم قرن درراه سعادت انسان زحمتکش ،ترقی وطن وعلیه هرنوع عقب مانده گی ،جهالت وتجاوز مبارزه ً بی امان نموده وبهترین فرزندان خودرا قربانی داده است ،تا این حد ضعیف وناتوان جلوه گر نمی ساختند .

برای ارزیابی دقیق این مضحکه ًسیاسی وتصمیم داهیانهً چند پیش کسوت ( خانه نشین بغداد خبر )که پیامدی جز رنج ، پشیمانی و شرمساری را برای همهً رفقا ودوستان سیاسی ما به بار آورد،لازم است که کلیه موارد وعملکرده های افراد همیشه( په خپل سر ، غیر جوابده،غیر مسوول،ازخود راضی ودائماً واجب الاحترام )را مورد ارزیابی موشگافانه قرار دهیم وبدون کینه جویی وانتقام طلبی ، خوبرا ازبد وصواب را ازعذاب تفکیک نموده وازطریق وداع کردن با تماشاچی بودن وبی تفاوتی نسبت به سرنوشت خودمان وهمهً مردم وطن ،راه معقول سیاسی ومبارزه طلبی را درپیش بگیریم .

این هدف عالی انسانی به هیچ وجه،بدون وحدت صفوف ، وحدت عقیده واندیشهً همرزمان وتشریک مساعی باسائر تحول طلبان وطن پرست امکان پذیر نخواهد بود.