اعلامیهً شورای اروپایی حزب متحد ملی افغانستان ویادداشت ما درباره

اعلامیه ً
شورای اروپائی حزب متحد ملی افغانستان
مورخ 20.03.2009

قرار است انتخابات ریاست جمهوری کشور در تابستان امسال برگذار گردد ، اینکه واقعأ انتخابات برگذار میگردد یاخیر حدس و گمان های زیادی در قبال دارد ولی ازهمین حالا تب وتاب انتخابات بالا گرفته است .
انتخابات ریاست جمهوری کشور قرار است در حالی صورت گیرد که هنوز در اضافه از ده ولایات کشور جنگ و نا امنی ادامه دارد . درچنین وضع انتخابات تا چه حد عادلانه و آورندۀ صلح وثبات و منجر به حل بحران مشروعیت در افغانستان گردد در حاشیه ابهام است . گذشته ازین انتخابات در موجودیت گستردۀ نیروهای خارجی باز هم سوال بوجود آمدن دولت مشروع کاری که قادر به تأمین صلح و ثبات ودر رفع مشکلات عدیدۀ کشور موثر باشد قابل دقت است . بنأ به نظر ما در چنین شرایط پیچیده و عدم تشکل نیروهای ملی ، مترقی و دموکرات کشور ، کاندید کردن و گرفتن مسوُولیت های بسا بزرگ کاریست دشوار .
وضعیت بحرانی سیاسی ، نظامی ، اقتصادی و اجتماعی و مداخلات کشور های ذیدخل در امور کشور ، این گمان را از ذهنیت ها دور میسازد تا مردم به خواست وارادۀ خویش در انتخاب زعیم کشور مستقلانه بیاندیشند ولی در نتیجه مشارکت جریان های سیاسی و مردم در مبارزات پارلمانی میتواند تا دولت را در حمایت از خواست های برحق مردم قرار دهند .
درچنین شرایط وظیفه تمام نیروهای ملی ، مترقی و دموکرات کشور است تا با حضور ایشان در شورای ملی ،
شوراهای ولایتی و شوراهای ولسوالی ها درجهت تحقق دموکراسی و تأمین عدالت اجتماعی ، حاکمیت قانون ، رفاه و آسایش مردم توجه جدی مبذول دارند .
تأکید بر پیشکش نمودن یک کاندید واحد مستعد از جانب نیروهای ملی ، مترقی و دموکرات کشور ، ایجاب گفتمان و اجماع سیاسی نیروهای ملی ومترقی کشور را مینماید تا کاندید مشترک خویشرا در پروسه انتخابات احتمالی آینده معرفی و حمایت نمایند .
باور ما این است که در تحت اوضاع درهم بر هم کنونی برای نیروهای ترقیخواه شاید بهترین موقف حالت ترصد فعال باشد. برای این نیرو ها داشتن یک فراکسیون فعال وقوی در پارلمان بمراتب مفید تر است نسبت به داشتن یک رئیس جمهور ناکام.
میر عصمت اله سادات
شورای اروپائی حزب متحد ملی افغانستان

یادداشت فریاد برای آزادی وعدالت دراین مورد

باقایل بودن حرمت دربرابر اعلامیه های کلیه احزاب وحلقات رفیق ، میخواهیم درمورد اعلامیه ً بالا ، انده کی به بحث بپردازیم.

شورای اروپایی حزب متحد ملی افغانستان، این اعلامیه را بعد یکی دوجلسهً شورای اروپایی نهضت فراگیر ترقی ودموکراسی افغانستان ، وبه تعقیب فیصله ً مجلس مو ًسسان نهضت فراگیرومصاحبه های مطبوعاتی محترم شیر محمد بزرگر رئیس مجلس موسسان نهضت ومحترم حبیب منگل عضو شورای اروپایی نهضت فراگیر با خبرنگاران درکابل وتلویزیون آریانای امریکا ورادیود بی بی سی ،صادر نموده ومطالب متعدد ومختلفی را بزبان غیر کاملا ً صریح مطرح کرده است.

از آنجاییکه موضوع مورد بحث ما،بسیار روشن بوده وآن عبارت است، از مشخص شدن کاندیداتوری محترم داکتر حبیب منگل از طرف مجلس مو ًسسان نهضت فراگیر دموکراسی وترقی افغانستان ، درانتخابات قریب الوقوع(!) ریاست جمهوری وطن ، بنا ً،لازم است تا هر ابلاغیه وتبصره وهر نوشته ً تائیدی ویا تردیدی دراین زمینه ،برای آن از وضاحت کامل برخوردارباشد، تا خواننده گان محترم ،اعضا وعلاقه مندان احزاب دوست ورفیق ،درروشنی جدی قرار گیرند واز نقاط نظر صریح قدمه های بالایی احزاب شان باخبر شوند.

بهتر آنست که رفقای شورای اروپایی حزب متحد ملی افغانستان ، به جای تحلیل وابراز تشویش درپیام شان ، پیرامون موضعگیری صریح شان درباره ً انتخابات ریاست جمهوری ، کاندیداتوری رفیق حبیب منگل واینکه حزب متحد ملی ، کاندیداتوری درانتخابات ریاست جمهوری آینده بصورت مستقل ویا دروجود ایتلافهای خارج از حلقات حزبی دیروز که بعضی ازاین احزاب وگروه ها ، در زمینه اقدام مستقلانه نموده ومعلوم میشود که تعدادی دیگردراتحاد های تا حال اعلام ناشده مشارکت خواهند کرد، خواهد داشت یاخیر ؟ این موضوع از اهمیت جدی برخوردار است وبرای فهماندن دیگران ، اگرزبان وبیان صریح را طرف استفاده قرار دهند، بسیار مفید خواهد بود .

علاوه ازموضوع انتخابات، رفقای حزب متحد ملی ،باید درمورد سرنوشت گفتگوهای وحدت مجدد ، با نهضت فراگیر دموکراسی وترقی افغانستان ، معلومات دقیق ارائه نمایند تا هزاران رفیق منتظر مکلفیت ها وموقعیت شانرا درقبال این انکشافات درک کنند.

همه میدانیم که درمورد انتخابات ریاست جمهوری ، ما نمیتوانیم که دارای چندین انتخاب باشیم. به برداشت تعدادی از رفقا ما ناگزیر هستیم ، که دراین موارد موضعگیری روشن داشته باشیم.

اول : اگر انتخابات ریاست جمهوری ، برگزار گردد چه کنیم ؟

دوم: به جای انتخابات، لویه جرگه دعوت شود، وبه دوام حکومت فعلی ابرازنظر کند ، ما مشترکا ًباید چه موضعی را اختیار نماییم.؟

سوم:اگر به جای دومورد اشاره شده ً بالا ، صاحبان اصلی قرار واثرگذاران خارجی درقضایای افغانستان ،

کنفرانس جدیدی را دعوت کنند وبه بیان دیگر(کنفرانس بُن)جدید ی رابا ترکیبی گسترده (!) ووسیع ترنسبت به (بُن)

دایرنمایند، رفقای ما ، چه نوع موقف مشترکی را باید اختیار کنند .؟

درمورد اول :

همه ً ما، میدانیم که جز، یکی دوحلقهً رفیق ، سائرین به شمول نهضت فراگیر و حزب متحد ملی به این امر قانع شده اند که باید درانتخابات اشتراک نماییم، زیرا ، منتظر نشستن وروز حساب کردن برای خروج قطعات نظامی خارجی ( صبر ایوب) میخواهد وجنبش وطن پرستانه وترقیخواهانهً موجود را تضعیف ، ماًیوس ومحدود خواهد ساخت. باید درهر شرایط مطابق به امکانات ، مبارزه کرد، زیرا، توقف وتعطیل درمبارزه مجاز نیست.رفقای ما بیشتر از (16) سال را تحت بهانه های امروز وفردا ازدست داده اند، آیا ، بازهم باید منتظر نشست وبه تغییرات خود به خودی اعتقاد پیدا کرد ، ویا اینکه دست به کارشویم وهدفمندانه ویک پارچه ، به مبارزه ادامه دهیم .

اما ، درمورد نحوه ً اشتراک وفعالیت انتخاباتی وداشتن کاندیداتورواحد ومشترک ، نمیتوان هرابراز نظر وفیصله نامه ً را بدون ارزیابی وتوافق جمعی قبول کرد، وبه آن صحه گذاشت . این موضوع باید طرف مباحثات وسیع ، دقیق ، صریح ومنطقی قرارگیرد، وبهترین وریانت را به حیث نقطهً نظرواحد و مسئولانه ً مجموع رفقا ودوستان این پروسه ً مهم وقابل توجه ،شناسایی نموده ودرزمینه، فیصله نامهً واحد صادر گردد ، واین قرار جمعی باید طرف حمایت کلیه جوانب توافق قرارگیرد.

همه، میدانیم که درعین زمانیکه مباحثات وحدت بین دوحزب( نهضت فراگیر دموکراسی وحزب متحد ملی ) افغانستان ادامه داشت ، رفقای نهضت دموکراسی ، رفیق حبیب منگل را ازطرف مجلس مو ًسسان نهضت ، غرض اشتراک در کمپاین انتخاباتی ریاست جمهوری کاندید ومشخص ساخته اند . این فیصله ً رفقای نهضت ، نه تنها با واکنش غیر تائیدی رفقای حزب متحد ملی ، بلکه با واکنشهای مخالف درشورای اروپایی نهضت دموکراسی نیز مواجه گردیده است .

ما ، اعتقاد داریم ، که دلایل هر مخالفت درهرموردی نه باید شخصی ویا خرده گیری باشد .اما دراین مورد تعدادی از رفقای شورای اروپایی نهضت فراگیر دموکراسی وترقی افغانستان ابراز عقیده کرده اند که :

از آنجائیکه کاندیداتورریاست جمهوری ازمیان رفقای شورای اروپایی تعین گردیده است ، بنابراصول معمول سازمانی وتشکیلاتی احزاب ، اولا ًاین کاندیداتوری میبائیست درسازمان مربوطه ( شورای اروپایی)وشوراهای کشوری نهضت دراروپا مورد غور ومشاجره قرارداده میشد وبعد ازاخذ نقاط نظر شوراهای کشوری نهضت دراروپا وصدور فیصله وتوافق جمعی( اتفاق آرا ویا اکثریت آرا )ی این شورا ،غرض ابراز نظر به مجلس موًسسان نهضت دموکراسی وترقی افغانستان ، ارسال میگردید ودرآنجا مورد رسیده گی قرار میگرفت .

منافع ستراتیژیک نهضت سراسری وطنی واحزاب وحلقات رفیق ازیکسو ، وازطرفی دشواربودن پیشبرد این اقدام عظیم ، پر مخاطره و پرمصرف، خاصتا ًدررقابت با کاندیدهای ابرقدرتهای جهان وکشورهای طماع ومداخله گرمنطقه ، خاصتا ًپاکستان، مارا مکلف میسازد که اگر رفقا نهضتی ما ویا رفقای ما درحزب متحد ملی ،صد فیصد باهم درمورد کاندیداتورهای شان اتفاق نظرهم داشته باشند، باید هرگزبه خود این حق را ندهند که دراین مورد ، اقدام تکروانه کنند ، وبه جای کسب امتیاز ومطرح شدن نیرومند درجامعه ، باعث بروز اختلافات جدید داخلی وعمیق تر شدن فاصله بین رفقا وهمرزمان شان در داخل وخارج وطن گردند.اکنون ، وقت آن رسیده است که مابایداز( تجارب گرانبها)ییکه به قیمت گزاف به دست ما آمده است (!)، استفاده کنیم. آیا ، این اقدامات عجولانه ً ما، با آن ادعای کسب تجربه ،منافات ندارد که تعدادی از رفقای ما بارها از آن با تبختر یاد میکنند.؟

انتظار ما این بود که رفقای شورای اروپایی حزب متحد ملی ، نقاط نظر شانرا با صراحت مطرح میکردندوبه رفقا این امکان را میدادند که درامر اشتراک درانتخابات ریاست جمهوری ،مشخص شدن کاندیداتورواحد احزاب وحلقات قابل مفاهمه دراین مورد ، دلایل اشتراک ویا بایکات انتخابات واینکه این کاندیداتور حتما ً باید ازرجال حزبی ما باشد ویا شخص غیر حزبی وقابل قبول تر دیگری را حمایت نماییم، بیشتر ودقیق ترازموضع گیری های رفقا واقف میشدند.

زحمت کشان وطن ونسل سرگردان مبارزین، خاصتا ًرفقا ودوستان ما، ازدیرزمان به اینطرف درپیداکردن راه ووسیلهً برای رهایی از مشکلات متعدد اقتصادی ، اجتماعی ، تجاوز خارجی ، تروریزم وبی امنی درداخل وطن وخلاص شدن از فضای کشندهً بیوطنی درخارج از میهن اند. آیا، کاندید نمودن یکی از شخصیتهای سابقه دار حزبی، باید باعث وحدت وهمبسته گی بیشتر رفقا وجوشش عظیم زحمت کشان وطن گردد ، یااینکه مارا ازاین بیشتر به « توته »ها تقسیم کند وبحران آفرین گردد.ما انتظار بهبود درروابط مان را داریم ومیخواهیم قبل از هر اقدامی ورسیدن به هر هدف محدود ، وحدت مجدد مان را به بستر مطمین نیل به اهداف بزرگ ملی ومترقی تبدیل کنیم، نه اینکه رسیدن به قدرت (!؟)را به قیمت بربادی اعتماد ووحدت رفقا ،پلان گذاری نمائیم.((قدرت هر سیستم ، هرخانواده ، هرحزب وهر ملت به وحدت واتفاق آنها وابسته است))

اما، دربارهً لویه جرگهً احتمالی (اصطراری) :

با نطری گذرا به تدویر لویه جرگهً قبلی ، باید اذعان کرد که این بار نباید با آن بیتفاوتی گذشته برخورد کنیم وهیچ پلان وابتکاری در زمینهً مشارکت دادن نماینده گان احزاب وحلقات رفیق ویا نزدیک به مواضع فکری واجتماعی مان را ازهمین اکنون تدارک نبینیم . اکنون ،که وقت کافی برای پلان گذاریها ، تقاربها وتفاهم های رفیقانهً جمعی وجود دارد، باید با کلیه نیروهای که میتوانیم با ایشان متحدانه عمل کنیم ،درارتباط شویم وبه اساس نفوذ وتوان کمی هر حزب در مناطق مختلف وطن ، کاندیدهای مشترک را مطرح ومشخص ساخته تادرصورت عملی شدن نظریه ًتدویر لویه جرگه ،بتوانیم به جای کشیدن آه وافسوس ویا دست را به دست زدن ، وارد میدان رقابت شویم ونماینده گان مان رابه آن نشست بزرگ سراسری وطنی بفرستیم، تا کسانی باشند که ازنام کتله های وسیع ترقیخواهان وطنپرست، ستیژ بگیرند واهداف وآرمانهای خلقهای زحمت کش وطن را متبارز ساخته ودرتغییر وتحول بعدی نقش خودرا ادا کنند.

ازقرائن معلوم میشود که ابرقدرتها درتبانی با حکام داخلی برای جاگزین ساختن طرح لویه جرگه ً اصطراری به جای انتخابات ریاست جمهوری قبلا ً به توافق رسیده اند، ولی برای اغفال مردم ونیروهای مخالف این طرح را افشا نمی کنند. آنها مشترکا ً شاید به این فکر باشند که لویه جرگه ً مورد نظر شان بتواند دوام حکومت فعلی را بدون دردسر صحه بگذارد.وظیفه ً تاًخیر ناپذیر همه نیروهای وطنپرست است، که هوشیاری را ازدست ندهند وبا وحدت صفوف وعمل مشترک باهر اقدام ناسالم وغیر دموکراتیک مقابله نمایند. این هوشیار باش به هیچ وجه مخالفت با تدویر لویه جرگه هانیست، بلکه ابراز تردید نمودن درحقانیت وقانونی بودن همیشه گی این جرگه ها و جاگزین ساختن این نهاد اکثرا ًغیرانتخابی ویا انتخابی (مصلحتی -توافقی )، بجای پروسه های دموکراتیک وقانونی ایست که درقانون اساسی مسجل گردیده است واز اعتبار برخوردار است، میباشد که باید به آن توجه شود.

پیرامون موقف ما در کنفرانس احتمالی ( بُن دوم)به جای انتخابات ریاست جمهوری ولویه جرگه :

اگر به کنفرانس ناکام ، محدود ، متعصبانه وکورکورانهً (امریکایی -اروپایی)(بُن) نظر اندازی دقیق صورت گیرد، باید،باراصلی ملامتی و شکست را به دوش سازماندهنده گان بین المللی آن کنفرانس وشرکت کننده گان خود محور افغانی آن نشست ، محول کرد ،ولی ، باید بدانیم که مانیز کوتاهی کردیم واز حقوق مسلم مان دفاع ننمودیم. اینبار، واز همین حالابه ما لازم است که ازنام احزاب وگروه های ترقی خواه ، دموکرات ، ضد بنیاد گرایی و جنگ ومخالف

با تروریزم ومواد مخدر،از طریق ارسال پیامها به کلیه سازمان های بین المللی ومنطقوی( سازمان ملل متحد ،سازمان های حقوق بشر، سازمان کنفرانس اسلامی ،اتحادیه ً افریقا ، اتحادیه ً اروپا، اتحادیه عرب ، اتحادیه آسان ، سازمان ایکو، سازمان شانگهای ، سازمان کشورهای همیاری اقتصادی و...) طالب مشارکت دادن نیروهای متعدد فکری وسیاسی در پروسه یی شویم ، وبه آنها بفهمانیم که بدون مشارکت ما ، دوستان ما وسایر نیروهای بالقوه وبالفعل ترقیخواه ودیگر اندیش وطن ، هیچ نوع بررسی مشکلات وراه حلهای ممکن وطبیعی برای حل قضایای افغانستان ، قابل اطمینان نبوده وبه مانند گذشته ، جز شکست وناکامی وسر درگمی حاصلی نخواهد داشت.

ازین رو، این شناسانیدن تواناییها وامکانات ترقیخواهان دموکرات واحزاب ملی ومترقی وطن ، به تنهایی امکان نداشته ونمیتوانیم با این تشتت وپراگنده گی وتعدد گروه ها واحزاب ، که دربین خود ما اعتماد وتفاهم برقرار نباشد، از جومفید درحال شکل گیری احتمالی ،به سود تحقق آرمانهای انسانی وسالم مان استفاده نماییم. بنا ً ، درعمل می بینیم که بقا ، عزت ، افتخار ، قوت ، تاریخ وافتخارات گذشته ،امروز ، فردا وخلاصه اینکه داروندار ما، واز همه مهمتر، کسب اعتماد دوبارهً زحمتکشان وطن وحتا جامعهً جهانی ، درتبارز قدرت نیرومند ماست ، که این قدرت وموجودیت خود درگرو تا ًمین وحدت وهمبسته گی صادقانه ً ما میباشد.

درچنین حالتی، باید هرکدام ما ،خودرا اخلاقا ً مکلف به همسویی بیشتر ، مبارزهً جدی برای تاًمین وحدت با رفقا واتحاد صادقانه با تمام نیروهای ترقیخواه، شریف وعدالت پسند جامعهً ما، بسازیم وبه وحدت طلبیهای زبانی ووحدت ستیزیهای عملی خود خاتمه دهیم ودرکلیه امور وفعالیتهای مان ، مشوره وتبادل افکار بارفقا ویاران را به جای امرو نهی شخصی ، محدود ، فرکسیونی وغرض آلود ، جاگزین ونهادینه کنیم ،ودر عمل طوری باشیم که درزبان وکلام هستیم.

اگر مجالی برای پیشنهاد وجود داشته باشد، از همه رفقای گرامی ، خاصتا ً رفقای نهضت فراگیر دموکراسی وترقی افغانستان ، صمیمانه تقاضا میکنیم که برای وسیع تر شدن مشارکت وطن پرستان دراین پروسه واتخاذ تصامیم وسیع الشمول ودربرگیرنده ًاکثریت احزاب وگروه های ترقیخواه فعال دراروپا وداخل وطن ، جلسات ویا صحبتهای پالتالکی را که درآن نخبه ترین مسئولین ونماینده گان جنبش دموکراتیک وترقیخواه وطن دعوت شوند، دایر نمایند تا ازطریق ابراز نظرهای سالم وسودمند شان ، نه تنها دراین پروسه مشارکت داده شوند ، بلکه از تجارب ونظریات آنها ،ما به نوبهً خود استفاده نموده وتلاشهای مان را برای تقلیل نقایص وکمبود ها، بهتر سازیم وقوت بیشتر یابیم.

سخن آخردراین باره: موقف امریکا ونحوهً برخورد دولت اوباما درمورد حل قضیه ًافغانستان( زخم خونین ) که دولت مردان ونظام های غربی مدعی دموکراسی وانسان سالاری ،سهم قابل ملاحظهً دربوجود آوردن وعلاج ناپذیر شدن آن دارند ، عنقریب ( شاید درطی دوروز) ویابعد کنفرانس جهانی ( هالند)درقبال افغانستان ، روشن خواهد شد ودر نتیجه ، ما میتوانیم پیرامون وظایف ورسالت خود ودوستان مان، دراین زمینه تصامیم مشترک ومقتضی را بادرنظر داشت خطیر بودن اوضا ع ،اتخاذ کنیم .

باید به این حقیقت پی برده باشیم که :

ما ،هرگزبدون تفاهم ووحدت صادقانه، نقش بزرگی رادرجامعه، ایفا کرده نمی توانیم.!

بادرودهای گرم : جلیل پرشور