خموشی همترازان (!) ومدعیان پیروی راه ، درسیزدهمین سال فقدان رهبرشان؟؟ !

من ،این عکس شادروان ببرک کارمل راسه سال قبل از بازگشت دوبارهء شان به کابل ، دراقامتگاه اجباری شان که دراطراف مسکو قرار داشت، گرفته بودم





این عکس جوانی شادروان ببرک کارمل است. شخصیتی که از آوان جوانی تا آخرین لحظهء زنده گی در خدمت وطن ودربین زحمت کشان زنده گی ومبارزه کرد وبر سرآرمانهایش جان داد.




این عکس راکه یادآور آخرین سالهای زنده گی شادروان ببرک کارمل میباشد، 15 سال قبل ، من درحیرتان گرفته بودم.



عکسی از محفل پر ازدحام (مراسم آخرین دیدار ووداع ) با جثمان شادروان محمود بریالی درآلمان


رفقا ودوستان گرامی !

اینک ، سیزده سال تمام از آن روزی میگذرد که یک روح بزرگ ازقالب یک تن نحیف واستخوانی ، خارج شد ویک قلب مملو ازعشق ودوستی نسبت به ترقی وعصری شدن افغانستان وسعادت مردم زحمت کش آن ازحرکت بازماند.

آن قلب خاموش شده متعلق به ببرک کارمل، شخصیت بزرگ سیاسی وانقلابی افغانستان، رهبر حزب دموکراتیک خلق ورئیس شورای انقلابی جمهوری دموکراتیک افغانستان بود، که سالیان درازی درراه سعادت انسان زحمت کش مبارزه کرد، وبه اثر تلاش ونبرد حزبی که اومدتها درراءسش قرار داشت، نسلی از بهترین وطن پرستان فداکار وقهرمان، دردامان آن حزب پرورش یافت.

ببرک کارمل فقید، یکی از کمیاب ترین شخصیت های جهان بود که به مال ومتاع دنیا ارزشی قائل نشد،خوددرنهایت ِپاکی و تقوا زنده گی کرد وبه قول معروف از( جیفهء دنیا ) چیزی از او به میراث نماند. اما، باکمال تاءسف که افتخارات ومیراث فرهنگی ووطن پرستی به میراث مانده از او ،کمتر مورد شناسایی قرار گرفت ودراین زمینه همه مدعیان یاری ، رفاقت وقرابت با او، یا کوتاهی کردند ویا برخورد جفاکارانه نمودند.

دراین مورد، باید اشاره شود که تعدادی با همه پُر رویی ، خودشان را وارث افتخارات اودانستند وفقط خواستند جای اورا درعرصهً سیاست وتشکیلات باتمام جعل وتذویر اشغال نمایند، نه آنکه اورا بیشر به معرفی میگرفتند واز سالیان اخیر زنده گی شان که دراوج فقر وتنگدستی ومشکلات متعدد سیاسی وامنییتی گذشت،ونظریات جدید سیاسی وراه حلهای مطابق به شرایط را عرضه میکرد، پرده برداری میکردند وحد اقل ِدین شان را برای آرامش وجدانهای خود شان ،ادا مینمودند.

امروز 13 سال از مرگ شخصیتی میگذرد که دروقت قدرت ( چه قبل از حاکمیت وچه بعد از آن ) شخصیت های متعددی که پسان ها خود،خبر سازوتعین کنندهءسرنوشت دیگران شدند، دررکاب ایشان میدویدند وراه پاک میکردند وچیغ وواویلای( رهبر آمد) را سر میدادند، اما، با افول ستارهء قدرت دولتی ومداخلهء (جیز گر) آنوقت وطن ما، آن یار ورهبر شان را ترک کردند وصرف سال گذشته برای کم رنگ ساختن پروسهء وحدت مجدد حزبیهای به جان هم افتاده ، هشتادومین سال تولد آن انسانی را که هرگز به تجلیل ها وسالگردها علاقهء نداشت، گویا تجلیل کردند . اما، درهیچ روزی از روزهای دشواری وغم او ،ازجمله درروزهای یادبود مرگ وفقدانش ، نه لب به سخن گشودند ونه قلمی بروی کاغذ حرکت دادند. راستی چقدر درد آوراست وماءیوس کننده!.



در روز تشییع جنازهء شادروان ببرک کارمل که لشکر خروشان حزبیها وغیر حزبیهای علاقه مند ووفادار به آرمانهای بزرگ عدالت خواهی به ابتکار فرزندان وادمه دهنده گان راه او وسائر وطن پرستان ، درشهر حیرتان این آخرین محل زنده گی وجاودانه شدن ببرک کارمل ، جمع شده بودند ، با کمال تاءسف هیچ یک از یاران وآغازگران فعالیت های سیاسی سالهای اول فعالیت حزب وبزرگان وپیش کسوتان بعدی سیاسی واداری دورهً حاکمیت حضور نداشتند. تاءسف بارتر اینکه درطول 13 سال گذشته هیچ یک از این مجموعه درهیچ محفلی ویادبودی به مناسبت درگذشت وخالی بودن جای ومقام آن رهبر ویار قدیمی شان چیزی نگفتند وشاید نگویند.!

اما، هزاران فرزند حزب ووطن ، بامارش عظیم ، به سان سیل بزرگ انسانی درحالیکه شعارها بدستان شان واشک درچشمان شان بود ، تابوت آن رهبر ویگانه شخصیت باقی ماندهء نسل اولی حزب بعد سقوط حاکمیت در داخل وطن رابه کل عزت واحترام، تا ماوای دائمی اش همراهی کردند وحماسه ء ماندگار را درآن شرائطی متبارز ساختند که دروطن نیروهای جهادی وتعدادی ازمخالفین سرسخت برگشت وبه خاک سپاری ایشان در وطن بودند.( پیشنهاد میگردد که فلم تشییع جنازهً شادروان رفیق ببرک کارمل درحیرتان را تماشا نمائید)




همه ء ما، شاهد هستیم که هیچ حلقه وگروه رفیق درهیچ محفل ونوشتهء مطرح نکرد که بعد سقوط حاکمیت آن رهبری که بسیاری ها برای مطرح بودن خودشان از او به حیث وسیله وبه صورت ناجائز تاهنوزاستفاده میکنند، درریگزارهای حیرتان چطور وبا کدام امکانات زنده گی کرد ، چی نوع دربارهً آن روزگار ونقش رفقا وآتیهء وطن وجنبش میهن پرستانهء افغانستان وپیرامون دوستان ودشمنان داخلی وخارجی وطن، می اندیشید وابراز نظر میکرد.

اکنون نیز ، همهء ما با یاد آوری های سطحی از رهبران گذشته واز جمله شادروان ببرک کارمل،هرگز درصدد آن نبوده ایم که جوانب مختلف زنده گی ، مبارزه ، اثرمندی ومیراث فرهنگی ورزمی ایشان را به بررسی بگیریم واز مجموع آن توانائیها ، استعداد هاو خارق العاده گیها دراستقامت دادن مبارزه وساختارهای سیاسی- تشکیلاتی ومجموع تجارب گرانبهای دیروز مشترک مان، برای بهتر شدن امور سیاسی ، وحدت وانسجام سالم تشکیلاتی وخاتمه بخشیدن به تمام نواقص وضعف های موجود استفاده نمائیم.

آیا ، نباید عدم راه اندازی گردهمآیی ونشست وسیع صاحبان فکر واندیشه شخصیت های(رفیق وتحول طلبان سالم اندیش) را برای بررسی دستآوردها ، خدمات وبرجسته گیهای رزم وپیکار تواءم باقربانی وایثار جان باخته گان حزبی وغیر حزبی درطول این 17 سال گذشته مورد انتقاد قرارداد و همچنان ازکمبود نقد سالم ،بیطرفانه وشفاف عملکردهای دیروز انتقاد کرد؟.

اکنون که ما درآستانهء فرارسیدن ( 45 ) مین سال تاء سیس حزب خود هستیم، چه قدر به جا خواهد بود که برای تجلیل شائسته از شخصیت بزرگان فقید مان ، به خاطر گرامیداشت رهبران به ابدیت پیوستهء حزب ( رفقا ببرک کارمل ، نورمحمد تره کی وداکتر نجیب الله) وبه خاطر حرمت گذاری به خون همه شهدای پاکدل وفداکار حزب وانقلاب وهمه شهدا ، مبارزین ورفته گان راه خوشبختی مردم، پروسهء وحدت مجدد همه احزاب وحلقات ازهم جدا ساخته شدهء رفیق را سرعت سالم ببخشیم وروح آن رفته گان را شاد سازیم وازاین طریق درتحقق آرمانهای با خاک یک سان شدهً همه مبارزین ووطن پرستان، گامی مهم واساسی بگذاریم.

درود به ارواح پاک همه شهدا وبه ابدیت پیوسته گان حزب ما، جنبش انقلابی وطن وهمه شیفته گان ترقی وسعادت مردم ما

به مناسبت سیزدهمین سال وفات رفقا: شادروان ببرک کارمل، شهادت المناک شهیدداکتر نجیب الله وسال گردوفات زنده یادمحمودبریالی، بهمه رفقا اعضای خانوده های شان وخانوادهً مشترک حزبی مان ، مراتب تسلیت خودرا ابراز داشته ،روح همهءایشان را شاد میخواهیم.

باادای احترام:

جلیل پرشور



همچنان :


ما، حزبیهای سابقه وتعدادی از اعضای احزاب فعال سیاسی رفیق، به مناسبت سیزدهمین سال وفات شادروان رفیق ببرک کارمل ، رهبر حزبی ودولتی قبلی افغانستان وسومین سالگرد وفات زنده یادرفیق محمود بریالی ، یکی از شخصیت های کلیدی حزب، ، مراتب تسلیت مان را به خانواده های محترم ایشان وهمه رفقای محترم تقدیم داشته ، روح رفقای گرامی وفقید مان راشاد میخواهیم .

تعدادی از حزبیهای سویدن





نام و نیکوئی های رفیق ببرک کارمل جاودان باد !

از طرف یعقوب هادی

یاد بود شخصیت های تاریخ ساز، یاد بود خاطره ها نیست. بلکه یاد بود یک تفکر خردمندانهء انسان های هدفمنداست. آنانیکه تاریخ ساز استند ، فراتر از حدود روابط خون تباری ،مربوط خانوادهء بشری اند. به اساس همین تعریف، زنده یاد رفیق ببرک کارمل یک تن از آن شخصیت های متعلق به تاریخ مبارزات سیاسی کشور ماست ، که اکنون همهء ما فقدان رهبری خردمندانه اوشان را در شرایط بحران زده کشور مان شدیدأ احساس میکنیم .

آنگاه که یاران ورهروان رفیق کارمل در بارهء این شخصیت تاریخ ساز حرف ها وسخن های بسیار نیک را به بیان میگیرند ، بی شک که آراسته گی وپیراسته گی چنین رهبر را سزاواراست. گرامی داشت نام ونیکوئی های رفیق کارمل بخاطر آن است که اوشان از توانائی و خلاقیت رهبری بصورت واضح بهره مند بودند. حزبی راکه اوشان رهبری میکردند ،جایگاه شائسته اش در سطح ملی و بین المللی معین ومشخص بود. صاحب صلاحیت خارق العادهء بازداشت سلیقه های شخصی در درون سازمان بودند. توان وقدرت رضایت بخش خواست های رفیقانه را داشتند. به اساس خلاقیت رهبری اوشان بود که ح د خ ا به عنوان یک حزب سیاسی نیرومند وسراسری در وضعیت سیاسی کشور مطرح بود. حزبی که امروز همهء ما با افتخار ، خود را متعلق به آن میدانیم

بهترین یاد بود و شایسته ترین گرامی داشت از رهبر ما ، وحدت جزایر بوجود آمدهء حزبی است که اوشان رهبرآن بودند. لذا صدای فراخوان وحدت متعهدین آرمان آن حزب بزرگ هر روزرساتر میگردد. لذا ،همه باهم میگوییم :
رفیق کارمل! امروزدر حالیکه بار دیگر یاد شما وآرمان شما خدمت گذار خداوند بخشیده را در جمع باز مانده های شما گرامی میداریم، در حضور قلب هایمان،تجدید تعهد مینمائیم که میراث ارزشمند شما ،یعنی حزب بزرگ شما را حتمأ از چند دسته گی نجات میدهیم ویاران و رهروان آرمان شما حتمأ به هم میرسند .
روح بزرگ رفیق کارمل شادباد !


وحدت یاران ورهروان رفیق کارمل پیروزباد!


ی ه